Sabah uykusundayken
kafamda konuşan sesi farkedip
odaklandım. 

Hep aynı şeyi tekrarlıyordu
mantra gibi

“acıyı enerjiye dönüştür
acıyı enerjiye dönüştür 
acıyı enerjiye dönüştür

enerji için çalış
acı için ver

acıyı enerjiye dönüştür”

Benden bana mesaj varmış. Mesajı almayı seçiyorum. 

Acı nasıl enerjiye dönüştürülür bilmiyorum. 

Böyle belli başlı isimli bir acı da değil çektiğim. 
Herkesi sıkan koşullarda, aşağı yukarı herkes kadar.

Bu sabah itibariyle “herkes gibi” olma lüksüm kalmadı sanırım.
Acıyı enerjiye dönüştürmeliyim.
Emir büyük yerden.

Kendimden.