Bir zamanlar… Beni neredeyse hiç tanımayan, aynı anadili konuşmadığımız bir yabancı bana şöyle demişti: “YOU ARE A VERY PRESENT PERSON” yani “ANDA KALAN / ŞİMDİKİ ANDA BULUNAN BİRİSİN”
Anda olmak, “presence”, “mindfulness” gibi kavramlar hakkında okumuş ve düşünmüştüm ama BEN ANDA MIYDIM? Bence HAYIR. Yabancıya göre kesin bir Evet.
İltifat ediyor diye düşündüm. Sonra – bir anda – kendimi farkettim, tüm bunlar olup biterken yabancının gözlerinin içine bakmakta olduğumu, tanımadığım bir insanı dinlerken tamamen ona odaklandığımı, kendimi unuttuğumu, O OLDUĞUMU farkettim. BAŞKASINI DİNLERKEN ANDAYDIM. Yabancı haklıydı. İnsanlarla iletişimimde empatinin doruklarındaydım, çok “present”tım, tüm nüansların farkındaydım. HAHAHAHAHA HARİKAYIM YAA, demedim, diyemedim –
Çünkü sıra kendimi dinlemeye geldiğinde ben neredeydim??
Her yerde, yıldızların yanında altın kanatlarla, denizlerin dibinde devasa şarkılarda, KENDİMİ DİNLEMEKSE KONU HER YERDE AMA ASLA KENDİMDE DEĞİLDİM.
E bu nasıl anda olmak???
Yabancıdan duyduğum bu laftan sonra bir yıldırım düştü kafama, adeta ayıldım.
Sonraki iki yılım bunun üzerinde çalışmakla geçti.
KENDİMİ HİSSETMEKLE.
ANDA VE BEDENİMDE OLMAKLA.
Ve başardım, denemeyecek bir konu bu. Başarmak filan yok. Yol yürümekle bitmiyor, Tao Te Ching der ki:
“Yapmadan yap, hareketsizlikle hareket et.
Tadı olmayanın tadını çıkar.
Küçük olana büyükmüş gibi, büyük olana küçükmüş gibi davran.
İncinmeyi iyiliğin gücüyle karşıla.
Zor olana henüz kolayken çalış.
Büyük olanı henüz küçükken yap.
Dünyanın en zor işi başlangıçta kolaydı, dünyanın en büyük olayı küçük başladı.
Böylece bilge ruh büyük şeylerle uğraşmadan büyük şeyler yapar.
Hafife almak değersizleştiriyor ve kolaya kaçmak zorlaştırıyorsa yaşamı, bilge ruh kolay olana zormuş gibi yaklaşır ve ona hiçbir şey zor gelmez.”
[Lao Tzu, Tao Te Ching, Ursula K. Le Guin çevirisi/yorumu ve benim Türkçe çevirimle]
(…devamı gelecek)
#ayyoga #yoga #izmir #zeynepvaizoglu #presence #mindfulness#taoteching #laotzu
